Dzięki połączeniu dwóch substancji aktywnych flufenacetu oraz diflufenikanu Battle® Delta 600 SC
efektywnie i ekonomicznie rozwiązuje problem wielu gatunków chwastów upraw zbożowych na Twoim polu.
Herbicyd w postaci koncentratu w formie stężonej zawiesiny do rozcieńczania wodą (SC), stosowany doglebowo lub nalistnie, przeznaczony do jesiennego zwalczania miotły zbożowej i chwastów dwuliściennych w zbożach ozimych.
Środek przeznaczony do stosowania po wschodach zbóż.
Środek zawiera dwie substancje czynne flufenacet – wg HRAC grupa K3 – inhibitory biosyntezy kwasów tłuszczowych o długich łańcuchach i diflufenikan – wg HRAC grupa F1 – inhibitory biosyntezy karotenoidów.
Flufenacet - związek z grupy oksyacetamidów, powoduje zahamowanie podziału komórek roślinnych i zahamowanie wzrostu roślin wrażliwych chwastów, w tym inhibicję kiełkowania lub zaburzenia przebiegu tego procesu. Pobierany jest głównie przez korzenie i hypokotyl kiełkujących chwastów
Diflufenikan - związek z grupy fenoksynikotynoanilidów, hamuje biosyntezę karotenoidów w komórkach roślinnych chwastów. Karotenoidy są barwnikami niezbędnymi w procesie fotosyntezy u roślin.
Działanie substancji objawia się bieleniem roślin, a następnie ich zamieraniem. Diflufenikan zapewnia ochronę do 8 tygodni po zastosowaniu. Ta substancja czynna jest pobierana jest głównie przez liście i łodyżki kiełkujących chwastów.
Najlepszy efekt chwastobójczy uzyskuje się stosując środek na aktywnie rosnące chwasty we wczesnych fazach rozwojowych, w czasie ich kiełkowania lub krótko po wschodach, w fazie siewek.
Środek Battle® Delta 600 SC należy stosować przy optymalnej wilgotności gleby, na dobrze uprawioną glebę (bez grud).
Jakie chwasty zwalcza herbicyd Battle® Delta 600 SC?
Chwasty wrażliwe:
Chwasty średniowrażliwe: chaber bławatek
Chwasty średnioodporne: wyczyniec polny
Silną konkurencję dla zbóż stanowią chwasty dwuliścienne takie jak: bodziszek drobny, mak polny, chaber bławatek, fiołek polny, przytulia czepna, a także gatunki rumianowate, do których zalicza się rumian polny i maruna bezwonna.
Chwasty dwuliścienne są poważnym zagrożeniem dla zbóż, ponieważ pobierają dużą ilość substancji odżywczych. Charakteryzują się szybkim tempem rozwoju i mocno zubożają glebę.
Są też bardziej odporne na zimno niż zboża.
Mak polny
Należy do roślin jednorocznych i może osiągać wysokość 90 cm. Wśród łanów zbóż jego intensywnie czerwone kwiaty są dobrze widoczne. Owoc, czyli makówka ma długość około 2 cm. Stanowi zagrożenie dla zbóż i roślin okopowych. Zaleca się zwalczanie go na wczesnym etapie rozwoju.
Gwiazdnica pospolita
Roślina zaliczana jest do rodziny goździkowatych. Wysokość rośliny to zaledwie 5 - 20 cm. Zdarzają się jednak okazy sięgające 40 - 60 cm. Tylko przez jeden sezon gwiazdnica pospolita może wytworzyć nawet od 15 do 20 tysięcy nasion, które w glebie mogą przetrwać nawet 10 lat.
Jasnota purpurowa
Chwast pospolity występujący w różnych uprawach, należących do jednych z najniższych. Jego wysokość waha się od ok. 5 cm do ok. 30 cm wysokości w zależności od warunków glebowych. Jasnota purpurowa jest spotykana na terenach całej Polski jednak najbardziej lubi gleby wilgotne, żyzne, bogate w azot.
Maruna bezwonna
Z reguły jest rośliną jednoroczną. Jednak w przypadku łagodnych zim może zimować i stać się rośliną dwuletnią lub wieloletnią. Wysokość rośliny to ok. 20 – 60 cm, ale zdarza jednak, że jej wysokość wynosi nawet 90 cm. Zachwaszcza najczęściej zboże, rzepak oraz rośliny okopowe.
Niezapominajka polna
Jedna roślina wytwarza około 500 do 1000 nasion, które zachowują zdolność kiełkowania przez 2 lata. W uprawach spotyka się ją najczęściej między marcem a październikiem, ale zdarza się, że występuje również późną jesienią.
Przetacznik bluszczykowy
Roślina jednoroczna, jara lub ozima, należąca do rodziny babkowatych. Osiąga wysokość od 5 do 30 cm. Powszechnie występuje w zbożach ozimych, rzepaku, zbożach jarych, roślinach okopowych. Jego próg szkodliwości szacuje się na 10-15 roślin na metr kwadratowy.
Tasznik pospolity
To roślina jednoroczna lub dwuletnia. Roślinę można spotkać na polu wiosną, latem, jesienią a nawet zimą – jeżeli jest ciepła i bezśnieżna. Charakteryzuje się owocami w kształcie serduszek. Długość łodygi tego chwastu to średnio 15 - 40 cm, jednak można spotkać i takie, które tę wysokość znacznie przewyższają.
Samosiewy rzepaku
Chwasty trudne w zwalczeniu. Rzepak ma duże możliwości samorozsiewania się, ponieważ rosnące rozgałęzienia rzepaku nie zakwitają jednocześnie. Problem z samosiewami rzepaku, to nie tylko problem z uprawami następczymi, ale i z kolejnymi uprawami rzepaku.
Fiołek polny
Niepozornie wyglądający chwast wykazuje dużą odporność na działanie herbicydów, dlatego łatwo się rozrasta. Konkuruje ze zbożem o czynniki niezbędne do rozwoju przez cały okres wegetacji.
Przytulia czepna
Roślina nazywana też lepczycą zalicza się do agresywnych chwastów, które czerpią z gleby trzy razy więcej azotu i wody niż pszenica. Pnie się po zbożach i przyczynia się do ich zawilgocenia. Powoduje ogromne straty w uprawie. Zwalczanie przytulii koniecznie trzeba rozpocząć już jesienią.
Szczegóły dotyczące dawkowania środka ochrony roślin znajdziesz w etykiecie
Termin stosowania: Środek zastosować jeden raz w okresie wegetacji zbóż, jesienią, od fazy szpilkowania zbóż do fazy 3. liścia (BBCH 10-13).
Maksymalna/zalecana dawka dla jednorazowego zastosowania: 0,35 l/ha.
Zalecana ilość wody: 200-400 l/ha.
Zalecane opryskiwanie: średniokropliste.
Maksymalna liczba zabiegów w sezonie wegetacyjnym: 1.
Środek przeznaczony do stosowania przy użyciu samobieżnych lub ciągnikowych opryskiwaczy polowych.
Przed przystąpieniem do sporządzania cieczy użytkowej dokładnie ustalić potrzebną jej ilość.
Odmierzoną ilość środka wlać do zbiornika opryskiwacza częściowo napełnionego wodą (z włączonym mieszadłem), uzupełnić wodą do potrzebnej ilości i dokładnie wymieszać.
Opróżnione opakowania przepłukać trzykrotnie wodą, a popłuczyny wlać do zbiornika opryskiwacza z cieczą użytkową.
W przypadku przerw w opryskiwaniu przed ponownym przystąpieniem do pracy, należy dokładnie wymieszać ciecz użytkową w zbiorniku opryskiwacza.
500 ml, 5L
Uprawa zbóż wiąże się z koniecznością eliminacji chwastów, które z większą lub mniejszą intensywnością zawsze się pojawiają. Ich ilość i rodzaj zależą od warunków środowiskowych.
Obecność chwastów zagraża jakości i wysokości plonu.
Jakie gatunki najczęściej występują na polu? Jak je zwalczać?
Zboża są narażone na ekspansję chwastów dwuliściennych i jednoliściennych. Są to rośliny konkurujące ze zbożem o dostęp do najważniejszych czynników determinujących jego wzrost i zdrowy rozwój, czyli o wodę, substancje pokarmowe i światło.
Dodatkowo chwasty są żywicielami szkodników, sprzyjają rozwojowi chorób zbóż i przeszkadzają w zbiorach.
Doprowadzają do zacienienia, a tym samym obniżenia temperatury w obrębie upraw, przez co naturalny proces rozwoju zbóż jest hamowany.
Bez wątpienia walka z nimi nie należy do łatwych zadań.
Chwasty dwuliścienne i jednoliścienne rozprzestrzeniają się, ponieważ w naturalny sposób są przenoszone przez wiatr, wodę i zwierzęta, ale również przez człowieka.
Do najważniejszych przyczyn zachwaszczenia zalicza się:
Zwalczanie chwastów rozpoczyna się jesienią, ponieważ część z nich wschodzi już o tej porze roku. Wiosenna ochrona zbóż powinna jedynie uzupełniać przedzimowe zabiegi.
Konieczne jest dostosowanie herbicydu do zboża i fazy rozwoju danego chwastu. Trzeba pamiętać o zmianie środków przeciwchwastowych, aby szkodliwe rośliny nie uodporniły się na nie.
Można stosować preparaty doglebowe i nalistne. Warto wybierać preparaty o szerokim spektrum działania, dzięki czemu likwiduje się równocześnie chwasty dwuliścienne i jednoliścienne.
Herbicydy mogą służyć do selektywnego lub ogólnego zwalczania roślin. Selektywne środki ochrony mają wybiórczy charakter i służą do zwalczania określonej grupy chwastów, np. jednoliściennych lub dwuliściennych.
Niektóre z nich można ze sobą łączyć zgodnie z zaleceniami producenta, jednak dużo prostszym i skuteczniejszym rozwiązaniem jest stosowanie gotowych, handlowych preparatów zawierających co najmniej dwie substancje czynne.
Dzięki takiemu połączeniu substancji czynnych w jednym preparacie chwasty jednoliścienne i chwasty dwuliścienne będą łatwiejsze do pokonania.
Chwasty jednoliścienne to przedstawiciele roślin z rodziny wielichowatych, czyli traw. Należą do nich chwastnica jednostronna, miotła zbożowa, owies głuchy, perz właściwy, włośnica sina oraz włośnica zielona.
Chwasty z tej grupy są żywicielami mątwika zbożowego, ploniarki zbożówki oraz rdzy źdźbłowej. Niektóre z tych roślin charakteryzują się bardzo dużym potencjałem rozrodczym, np. chwastnica jednostronna i miotła zbożowa w ciągu jednego sezonu wegetacyjnego mogą wydać do kilku tysięcy nasion. Natomiast perz właściwy może rozmnażać się wegetatywnie poprzez pocięte na drobne kawałki rozłogi.
Ziarniaki włośnicy zielonej mogą przetrwać w glebie nie tracąc siły kiełkowania nawet 15 lat. W ciągu jednego sezonu wegetacyjnego perz jest w stanie z 1 ha pola pobrać około 50 kg azotu, 30 kg fosforu oraz 70 kg potasu.
Poza tym system korzeniowy perzu właściwego wydziela do gleby substancje chemiczne, działające niekorzystnie na inne gatunki roślin, np. mogące hamować kiełkowanie nasion.
Chwasty dwuliścienne z rodziny krzyżowych, np. gorczyca polna, samosiewy rzepaku są żywicielami takich szkodników jak słodyszek rzepakowy i bielinek kapustnik. Natomiast przedstawiciele rodziny psiankowatych, np. psianka czarna biorą udział w roznoszeniu chorób ziemniaka.
Rośliny płożące takie jak powój polny, rdest powojowy, czy przytulia czepna przerastają łan powodując wyleganie roślin, co utrudnia ich zbiór.
Udział w paszy dla bydła mlecznego tobołków polnych oraz gorczycy polnej powoduje gorzki smak mleka oraz obniża jego wartość technologiczną. Nasiona nawrotu polnego jeżeli trafią do zboża przeznaczonego na przemiał powodują wrażenie piasku w mące.
Niektóre z chwastów odznaczają się nadzwyczajną płodnością, np. maruna bezwonna w ciągu jednego sezonu wegetacyjnego jest w stanie wydać do 100 000 nasion, a jej ziarna zachowują zdolność do kiełkowania nawet do 6 lat.
Nasiona tasznika pospolitego nawet do 40 lat.
Etykieta:
battle_delta_600_sc_etykieta.pdf (201.7 KB)
Karta charakterystyki:
battle_delta_600_sc_karta_charakterystyki.pdf (564.9 KB)
Ulotka:
ulotka-mini_battle_delta.pdf (1.6 MB)